Opt-out marketing

Opt-out marketing is het ongevraagd sturen van post naar adressen die mogelijk geïnteresseerd zijn in het produkt. Opt-out verwijst naar de mogelijkheid dat de ontvanger achteraf kan aangeven geen verdere post meer te willen ontvangen. Opt-out marketing wordt toegepast als het doel van de mailing prospecting is. De toekomstige klant is immers nog onbekend. Een belangrijke toepassing van opt-out direct email is bijvoorbeeld het trekken van geïnteresseerden naar een website. Belangrijk voor de respons op de mailing is dat de ontvangers enigszins geïnteresseerd zijn in het onderwerp. De afzender moet op zoek gaan naar adressen waarvan hij vermoedt dat ze er belang bij hebben om de post te ontvangen. Er zijn een aantal manieren om emailadressen te verzamelen. De simpelste manier is het kopen van een lijst met adressen. Veel bedrijven verkopen lijsten met adressen, gericht op een doelgroep. Zo kan de mailing beter gericht worden, en zal de respons hoger liggen. Nadeel is dat zulke lijsten geld kosten. Goedkoper is het zelf zoeken van emailadressen, bijvoorbeeld door het 'strippen van nieuwsgroepen'. De nieuwsgroepen zijn groepen op het Internet, waar over van alles en nog wat gediscussieerd wordt. Deelnemers kunnen via email bijdragen aan het gesprek. In elk bericht staat dus een emailadres, die in een adressenbestand opgenomen kan worden. Diverse programma's zoals Floodmail en Extractor kunnen dit automatisch. Omdat er veel gespecialiseerde nieuwsgroepen zijn, is het makkelijk om adressen te verzamelen van potentieel geïnteresseerden. Een bedrijf dat tuinkabouters verkoopt, kan in de nieuwsgroep 'alt.tuinkabouters' adressen van potentiële klanten vinden. Een andere manier om adressen te verzamelen is door te zoeken in openbare databases. Veel grote organisaties hebben hun X.500-database (een database met alle emailadressen) openbaar gemaakt. Om adressen te verzamelen van bepaalde doelgroepen, zoals studenten, is dit een goede manier. Het probleem met opt-out marketing is dat veel gebruikers van Internet niet van ongevraagde post gediend zijn. Op het Net wordt deze tactiek 'spammen' genoemd, en de mails zelf heten 'UCE' (Unsollicited Commercial Email). Spam wordt door veel Internetgebruikers niet op prijs gesteld. De Internetcultuur heeft altijd sterk de nadruk gelegd op privacy. De Netiquette (de vrijwillige gedragscode van Internet) verbiedt dan ook nadrukkelijk het ongevraagd toesturen van commerciële aanbiedingen. Daarnaast betalen veel ontvangers van email de kosten van de telefoonkosten en een Internetprovider. In Amerika zijn wetsvoorstellen gedaan om spam te verbieden. Voorstanders van zo'n anti-spamwet nemen de 'Fax' wet als voorbeeld. Het is in Amerika verboden om ongevraagde reclame te faxen. Die wet zou gemakkelijk uitgebreid kunnen worden om ook spam mail te verbieden. De overkoepelende Direct Marketingorganisaties in Amerika en in Nederland proberen via zelfregulering te voorkomen dat er zo'n verbod op ongevraagde post komt. Veel spam wordt verstuurd om de lezer van zo'n mail over te halen naar een website te komen. Belangrijk is hier het gemak waarmee de lezer door op een link in de mail te klikken op de site komt. Om dit te bereiken moet de nieuwsgierigheid van de lezer geprikkeld worden. Er zijn een aantal onderwerpen die 'universeel interessant' zijn, zoals sex, moord, gezondheid en geld. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat veel ongewenste post porno, een nieuw wondermiddel of een cursus 'hoe word ik snel rijk' aanprijst. Totnutoe nemen de ontvangers van spam de wet in eigen handen. De verzenders van spam worden vaak hard aangepakt door zijn medegebruikers op het Net als zijn identiteit achterhaald wordt. De computersystemen van de afzender worden compleet ontregeld door de mailbommen en andere trucs van een aantal fanatieke anti-spam activisten.